...is nog nooit ZO spannend geweest. Heb achter mijn computer, met NOS Langs de Lijn, radio zitten luisteren en mijn Ajax aangemoedigd. Het ging zó de goede kant op. ;__;
Maar helaas, PSV alsnog kampioen, niet geheel onverdiend, dat wel.
Zo, dat was echt spannend! Gewoon koppijn van...
Als vervolg op de eerste keer: morgenvroeg gaan mijn verstandskiezen rechts eruit. Om 8:00 uur al -_-
Dus ook nu pas ik deze log aan om aan te geven hoe t gaat. Hopelijk heb ik weer mazzel en valt het allemaal wel mee! Ik mis in ieder geval voetballen morgenavond... ;_; met mijn eigen team that is.
PS: er zit hier een muis in huis =S Dus ik zit alweer boven... >_< Held van t eerste uur he!
Duty report 1: oke alles is goed gegaan ^^ Deze keer moesten ze wel wat boren maar daar heb ik geen last van. Er komt nu wel wat meer bloed uit maar ach...de kiezen heb ik deze keer mee genomen maar die bovenste is zo klein! Gewoon de moeite niet...nou afwachten tot de verdoving is uitgewerkt. En weer medicijnen slikken. En rustig aan doen...BEDANKT VOOR JULLIE STEUN!! ;__; (er heeft nog niemand gereageerd -__-)
Duty report 2: de muis is er volgens mij nog steeds! Dus ik barricadeer nog steeds a...oh wacht, dit gaat over mijn vleeswonden. Nou de verdoving is er nog steeds in mijn tong, wat niet de bedoeling is maar goed. Dat gaat wel weg...t tintelt alleen nog. Verder is mijn kaak vooral stijf, net zoals eerst en moet ik nu wel goed uitkijken dat er onder niets in de buurt komt. Want dat doet pijn. Dus ik ben benieuwd hoe t is ná vanacht. Moet morgen werken dus...
Duty report 3: beetje stijve kaak. En mijn tong is nog steeds verdoofd =S Das niet de bedoeling en best irritant. Maar verder: ik heb weer mazzel gehad. Verder heb ik een beetje een bolle wang maar das alles.
Een tijdje terug zat ik op mijn werk, me te vervelen zoals gewoonlijk, en te kijken naar een ondergaande zon terwijl het hard waaide. Ik zat een beetje te kijken naar voorbij rijdende auto's en lopende mensen, toen ik me besefte waar ik de laatste tijd/maanden...jaren (?) op zit te wachten: ik zit te wachten tot er iets gebeurd; met mezelf of met de omgeving. En dan bedoel ik niet dat ik een ongeluk krijg ofzo, maar meer...dat ik iets ontdek aan mezelf, iets wat ik heel goed kan, een uitzonderlijk talent. Misschien zelfs een soort kracht. Ik kijk veel fantasy-series, zowel getekend als met menselijke acteurs. Sinds ik vroeger Dragonball Z ben gaan kijken droom ik ervan om zoiets te kunnen, een geheime kracht te hebben waar ik iets mee kan.
Maar nog meer zit ik te wachten totdat er iets gebeurd met alles om me heen. Al jaren broedt er iets, voor mijn gevoel. Voor school lees ik stukken over de multiculturele samenleving en de individualisering en welke gevolgen dit met zich mee brengt. Mensen zijn bang op straat, vooral voor onze allochtone, jonge medemens. Je hoort zoveel verhalen uit de buurt maar ook uit de media. Voor mijn gevoel broedt er iets...
Als ik zo naar buiten kijken lijkt alles kalm te gaan en de laatste, schokkende gebeurtenis dateert naar mijn mening alweer op 9/11 in het jaar 2001, te Amerika. Racisme viert hoogtij, voor mijn gevoel en steeds meer Nederlanders schijnen het gevoel te hebben dat het ligt aan de buitenlanders, kijk maar naar het succes van Wilders.
Er broedt iets...mensen kijken minder naar elkaar om; ze doen het nog wel, maar niet zoals het hoort.
Bovendien heb ik het idee dat er zoveel domme mensen zijn. En dan bedoel ik het gedrag wat ze vertonen, vooral op straat maar ook bijv. op school. En dat komt weer door de individualisering: je hebt t gevoel dat je je constant moet bewijzen. Als je tegenwoordig op je 20e nog geen drugs hebt gebruikt, ben je al gauw raar en een schijterd. Nog nooit een meisje gehad? Homo...
Er broedt iets en ik heb het gevoel dat ik zit te wachten tot er eens iets gebeurd. Iets ergs. En het is niet goed dat ik hierop wacht, maar het zou alles en iedereen wel eens goed wakker schudden en dat je elkaar eens aan kijkt en je afvraagt waar je mee bezig bent. Die jonge, stoere Marrokaantjes zijn echt niet allemaal zo, vaak lopen ze elkaar gewoon achterna, bang om achter te blijven. Zij hebben ook het gevoel dat ze hier geen kans hebben. En dan roepen de Nederlanders dat ze dan maar moeten opflikkeren naar hun eigen land. Zo werkt t toch niet?
Ik heb echt het gevoel dat er iets staat te gebeuren...misschien dit jaar, over 5 jaar...20 jaar? Maar ik wacht er een beetje op, misschien ook omdat ik zelf nog geen flauw idee heb wat ik nou eigenlijk wil ... individualisering: je hebt alle keus, maar het is een lust én een last (zoals ik zo mooi geleerd heb twee blokken geleden).
Kon ik maar vliegen...
(nee ik ben niet depressief, maar dit zijn dingen waar ik veel over nadenk, mede doordat ik er ook veel over lees)
Donderdag ben ik met een clubje vrienden + één vriendin gaan barbequen in België, voor de derde keer in het huis van de vader van Dorus. Deze keer hadden we geen officiele naam maar ik heb t maar Dorus' Ondefinieerbare BBQ genoemd. We dachten veel te veel vlees te hebben maar dat viel achteraf reuze mee. We hadden wel veel te veel bier xD En we zijn zelfs nog bij gaan halen...beeetje jammer maar ach, teveel bier bestaat niet he. xþ
Verder was dat precies hetzelfde als altijd: ouwehoeren, zuipen, vlees eten, beetje balletje trappen en nog meer ouwehoeren.
De volgende dag had ik ook nog eens een gourmetavond met mijn vriendin, haar ouders en voor t eerst haar zus. Wel heel gezellig ^^
Goed van mij he?! Dat ik had gewonnen? Helemaal niet verwacht ... ik dacht echt dat Anandi dat zou winnen totdat ze het ineens over een 'hij' had oO
Maartje moest ook echt lachen omdat ik zo oblivious was. Ik krijg Maartje trouwens volgend blok weer, keileuk! =D
T was iig niet geweldig vanmiddag ... allemaal vrij langdradig enzo. Ons filmpje was wel echt t grappigst xD Echt cool dat ik had gewonnen =P *onder de indruk van zichzelf*
Wij hadden op school een filmfestival binnen Social Work eerstejaars. Onze film ging eerst door in onze eigen klas waardoor hij getoond werd aan alle eerstejaars Social Work. Deze film had ik geschreven, geregisseerd en gemonteerd. Jammer genoeg werden we uiteindelijk tweede van de acht, maar ondanks dat was onze film wel t grappigst.
Maar ik had ook in die film geacteerd. En schijnbaar waren ze ze onder de indruk van mijn enthousiasme en 'talent' dat ik de prijs won voor beste acteerwerk. Dit had ik echt niet verwacht =D Wel een opsteker want stiekem zou ik best graag gaan acteren ergens in een groep ofzo. Dus dit helpt wel ^_^
In 2004 kwam deze film van Mel Gibson uit. Er werd uitgebreid gepraat of gescholden over de met details gevisualiseerde lijdensweg van Jezus in deze debuutfilm van Gibson. Mensen verlieten de bioscopen massaal kotsend en/of huilend.
Natuurlijk wou ik deze film nu zelf wel eens zien en ik moet zeggen...ik heb enorm bekrompen gekeken. Wat een film zeg! De geseling van Jezus was gruwelijk om te zien, zoals ze om gingen met deze man. Hij is compleet kapot geslagen, door wachters die gierde van het lachen terwijl ze het vlees letterlijk van zijn lijf sloegen met sla-instrumenten met haken eraan. Daarna de lange, bebloede tocht naar de berg waar zijn kruis zou komen te staan. Dat punt vond ik nog t ergste, waar de spijkers in zijn handen en voeten werden geslagen, terwijl hij riep "Vergeef hen!"
Ik geloof dat Jezus wel bestaan heeft en de kans dat dit echt gebeurd is acht ik ook groot. Of hij ook echt een Zoon van Hem was weet ik niet en dat durf ik ook echt niet zeggen. Maar ik hoop echt dat het niet zo erg was zoals ik in deze film zag. De details waren inderdaad om te kotsen en het aangezicht, wat bijna de hele film duurde, van Jezus die compleet onherkenbaar de berg opstrompelde met dat enorme kruis, met één oog dicht en t andere heel eng, vol bloed, was gruwelijk om te zien.
Toch is het een film die je wel gezien moet hebben. Al is het alleen maar om je te realiseren waarom mensen zo erg geloven in Jezus en God. Mel Gibson denkt dat de Joden Jezus uiteindelijk de dood ingedreven hebben, maar of dit zo is weet ik ook niet. Daarom moet je hier een beetje kritisch naar kijken. Als je er al naar kijkt...want eigenlijk zit je de hele film lang met een combinatie van angst, verdriet en schrik te kijken.
