Zanderig optreden
Afgelopen zaterdag was ik met wat vrienden aanwezig op Festival Mundial. Flogging Molly kwam eindelijk weer naar Nederland en stond dus op zaterdag 19 juni in Tilburg.
Vol goede moed en zin duwden Pelle en ik me door de zwetende menigte, naar voren, richting de pit (voor de leek: een stel muziekfanatici die met hun doorweekte lichamen tegen elkaar staan te beuken op t ritme van de muziek, terwijl ze de lyrics al hijgend proberen mee te schreeuwen). Na een tijdje lekker gesprongen te hebben viel het me op dat iedereen een gruwelijk slecht gebit had. En toen begonnen mensen te spugen en raar naar elkaar te kijken. En toen viel het me ook op...we stonden met circa 50 man op een zandvlakte te bonken waardoor elk opzwepend lied een grote stofwolk met zich mee 
opzweepte. Na 15 minuten zat het zand op mijn tong, op mijn gehele gezicht en in op mijn tere astmalongblaasjes.
Na een uur vond ik t wel mooi geweest en terwijl ik me weer door de menigte een weg terug baande keek men me nogal raar en geschokt aan. En dat was ook niet zo gek...
Ik snoot puur zand en ik piepte als een 80-jarige die per dag 30 pakjes sigaretten weg werkt met een pijp als dessert.
Om vervolgens met 20 anderen te klagen over een kapotte stem, Hitlersnorren en nicotinefilters op je longen.
Dat was wel een hoogtepunt moet ik zeggen.
