Bejubeld afscheid

Vandaag vertrok er weer een beroepskracht bij Divers. Met veel enthousiasme en inzet zetten enkele collega's zich in om haar een mooi en waardig afscheid te geven. De kantine en de grote vergaderzaal worden ontruimd en omgetoverd tot een grote feestruimte, iedereen heeft een leuk afscheidscadeau voor haar, ze wordt toegesproken, toegezongen en ondersteund door een persoonlijke PowerPointPresentatie. Bijna elke beroepskracht van Divers loopt uit en is er om 17:00 uur bij om haar een waardig afscheid te geven. Met veel mooie woorden, complimenten, knipogen en een enkele traan wuift men haar uit.

En terwijl ik nog, als enige, keihard zat te werken in de aangrenzende flexkamer, vroeg ik me het volgende af:
Waarom wordt iemand pas zo bejubeld, toegezongen en geprezen op het moment dat diegene vertrekt? Het is toch meer efficiënter en meer rendabel om dat te doen als iemand er nog werkt? Er is niets zo goed voor de werklust als een paar uur mooie woorden over jou als persoon en als beroepskracht.

Dus ik heb me voorgenomen om, wanneer ik de baas ben van een eigen bedrijf, speciale personeelsdagen in te voeren. Een Henk-dag, een Mieke-dag, een Abdullah-dag, een Jasmin-dag. En op die dagen wordt er een hele happening georganiseerd voor die persoon. En in ca. 2 á 3 uur wordt die persoon op allerlei manieren geprezen en krijgt die persoon van iedereen pluimen.
Het fijne is dat die persoon de week erop lekker kan blijven werken, maar wel met een goed gevoel.
En als je vlak van tevoren het jaarlijkse functioneringsgesprek eraan koppelt, kun je tijdens de Dave-dag alsnog beslissen als leidinggevende of het niet toch een afscheid wordt. Feest is het toch wel...je moet wellicht even een regel in je speech veranderen, maar hey...een mierenneuker die daar op let.