Groetje

Ik doe mensen voortaan een groetje. Door de digitale revolutie is het tegenwoordig alsmaar "doe Achmed de groetjes", "groetjes aan ome Bob", "groetjes terug aan Moon" etc. etc. En ik weet precíes hoe dat straks gaat. Dan worden er zoveel groetjes weg gegeven, dat er een groetschaarste ontstaat. En zodra er ergens een schaarste van ontstaat, gaan mensen inslaan, hamsterúúúh. Iedereen naar de groetenboer, groeten inkopen, opstapelen, weg stoppen, elkaar het hoofd inslaan voor een paar groetjes. Komt er geweld bij kijken, dan roept de politiek een instantie in het leven he. Dat wordt in dit geval de Ge-Roetpolitie. Dan rij je met je auto op Groute 66, word je aangehouden door Roetflikker.
"Meneer, wat heeft u daar in uw tas zitten?"
"Meneer de agent, dat zijn groenten."
"Hoor ik dat nou groet? Groeten?! Stapt u maar eens gauw uit, groetendief."
"Ik zei groenten. En sorry, maar ik heb haast. Ik moet naar Utrecht ziet u. Ik deed mijn neef Billy de groeten van een vriend uit Utrecht en toen kwam de heikele zin "doe maar de groetjes" terug. Dus nu moet ik als een gek naar Utrecht om de groetjes terug te geven en dat terwijl ik nog boodschappen moet doen, moet koken, mijn zoon naar damles moet brengen en mijn dochter naar de tromboneclub."
Daar gaat het dan fout he. Ik sputter tegen. Niet slim van me...want nu komt er een opgroer. De agent vertrouwt me niet en roept om assistentie. Met veel tegenzin stap ik uit mijn auto en spreid mijn benen, met mijn handen op de motorkap.
"Meneer de agent, ik zeg u...ik heb hier echt geen tijd voor. De tijd groet me niet op de rug."
Maar nee hoor, de agent gooit groet in het eten en mijn tijdschema ligt compleet door elkaar. Ik word gearresteerd, in een busje gegrooit en in de cel opgesloten, samen met enkele kale, blanke tatoeagecriminelen.
Na op een gruwelijke wijze te zijn ontgroent, zak ik in elkaar in mijn cel. Ik krijg als tijdsverdrijf een boek over de Nederlandse literatuur. En wat schetst mijn verbazing...er staat een uitleg in voor wat betreft het ontstaan over iemand de groetjes terug doen.
Terug is een anagram van greut. Oorspronkelijk zei men in het oude Nederland altijd "doe Klaas de groeten" maar door de komst van de Eskimo's in 1656 is iemand de groeten doen vervormd naar iemand de greuten doen. Dit omdat Eskimo's de klank "euw" erg vaak uitspreken. Heeft iets te maken met hun land van herkomst en de plaatselijke fauna daar. In elk geval, toen de Eskimo's in 1834 weer weg trokken uit Nederland, vond de Nederlandse regering het wel weer groet. Ze besloten iemand de greuten te doen terug te brengen naar iemand de groeten doen. Maar omdat de Eskimo's toch een belangrijke rol in onze geschiedens gespeeld hebben, hebben ze ervan gemaakt dat je iemand de groeten terug moet doen. Op die manier vinden we greut toch terug in het woord 'terug'.

Dat terzijde...toen ik vrij kwam wist ik genoeg. Ik doe mensen voortaan enkel nog een groetje. Op die manier spaar ik ze op en heb ik er straks tenminste nog genoeg en krijg ik geen gezeik met de Groetenbond. En ik doe ook niemand de groet, want dat is een verzamel van groetjes en dan ben ik er nog meer kwijt.
Dus mensen, groetje!